Julia Czostkiewicz - Przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda

 

PRZYGODA, PRZYGODA KAŻDEJ CHWILI SZKODA

,,Jeśli wybierasz się w podróż niech będzie to podróż długa, wędrowanie pozornie bez celu, błądzenie po omacku, tak żebyś nie tylko oczami ale także dotykiem poznał szorstkość ziemi i abyś całą skórą zmierzył się ze światem” tymi słowami zakończyłam swój drugi warsztat, pochodzą one z wiersza Herberta. Zawsze będą w moim sercu. Zgodnie z tą treścią pojechałam na obóz (turnus 2), żeby zmierzyć się z kolejnym wyzwaniem. Ten wyjazd był dla mnie niejakim oczyszczeniem z brudu, który codziennie spotyka mnie na ulicy, w komunikacji miejskiej, w szkole, tam gdzie wszystko jest zmechanizowane i pozbawione samodzielnego myślenia i podejmowania decyzji. 

Dołączyłam do Ogniska dość późno, ale uważam że nigdy nie ma odpowiedniego momentu, a pewne wydarzenia nie dzieją się bez przyczyny. Stąd też stwierdzam, że chcę podzielić się moimi odczuciami dotyczącymi obozu. Każdy z nas potrzebuje w swoim życiu znaleźć bezpieczne miejsce, dla niektórych są to huczne imprezy i alkohol, dla mnie jest to możliwość spędzania czasu z niezwykle inspirującymi ludźmi, jest to możliwość wyrażania swojego zdania i rozmowa na każdy temat z kimś kto nie ocenia, a rozumie. Nie sądziłam, że te dwa tygodnie tak wpłyną na mój rozwój, na kreatywność oraz dadzą poczucie wolności i beztroski. Z początku obawiałam się kontaktu z ponad czterdziestoma osobami w jednym miejscu przez 24h na dobę przez 14 dni, teraz wiem, że są to piękne osobowości z różnymi historiami i przebytymi drogami, cudownie jest być częścią ich wspomnień i podróży. Gdy na co dzień uczymy się myślenia pod klucz i ścisłych regułek, tak tu mogliśmy nauczyć się wsparcia, dzielenia się i działania pod wpływem presji, ale tej którą sami dobrowolnie na siebie nakładamy i zgadzamy się na nią. Tak, tu ludzie wspierają, a mijając się w korytarzu uśmiechają się szeroko i tańczą macarenę. Tu podczas nieśmiałego nucenia piosenki pod nosem dołączają się wszyscy wokół i zaczynają wspólnie śpiewać. To jest wspólnota, która daje siłę i nadzieję. Tradycje, które są tu pielęgnowane powodują, że każde wydarzenie jest magiczne i ważne. Hymn, który śpiewamy motywuje każdego dnia do działania, do niespania po nocach tak, aby wszystko dopiąć na ostatni guzik i móc później po wylanych ze zmęczenia łzach poczuć niezwykłą satysfakcję. Nikt nie musi tego robić, nikt nie każe tego robić, ale wszyscy chcą, no że tak z własnej woli. Każdy chce się zmierzyć…z czymś. Ja też, dlatego wchodzę do tego świata i czekam na kolejne wyzwania. Dziękuję za tę możliwość, za wszystkie ciepłe słowa, wspólne łzy szczęścia, każde pyszne danie i green marakuję. Jestem wdzięczna za ten czas i za to że tu jestem. Wilga 31.07-13.08 2022 rok.