Maria Wróbel:
Na froncie bohatery
Bronią resztek miasta
Przyszła czterdzieści i cztery
Godzina siedemnasta
fot. Joachim Joachimczyk „Joachim”
zdjęcie ze strony Muzeum Powstania Warszawskiego
Marta
Przygodzka:
Ruszyła już Burza, spiętrzyły się chmury
i tłum warszawiaków przywdział mundury
ostatnie spojrzenia, splecione palce
i wiara, że zaraz wróci radość i tańce.
Tylko w ciszy tylko w bezruchu
może wybrzmieć historia wybuchu.
Wspomnienie chwili,
jednego huku
i dwustu tysięcy ciał na bruku.
Maksymilian
Hojka:
Siła śmiechu gdy porucznik, gubi w latrynie broń
Smak zielonych gruszek zdobywanych pod ostrzałem
Kiedy brat brata do samego końca trzymał dłoń
Będąc tak małym, a stać się idei arsenałem
Jakub
Prange:
Mamo mamo! Już zaczynam, pierwszy bohatera dzień!
Mamo mamo! Ja patriota, orle orle mój się mień!
Mamo...Pytasz czemu strzelam, jak obieram kuli bieg?
Mamo nie wiem, tafla walki... moje ciało-przebiśnieg…
Gabriela
Szmel:
Szli. W bez szeregu każdy sam sobie.
Myśl jednolita targnęła żyć ich losem
W przemocy, boju i bólu dobie
Runęli jak Ikar pod polskiej chwały ciosem
Wiktor Osewski:
Rok 44, a otwarte wciąż rany
Sześćdziesiąt i trzy doby i noce za nami
I po których do dziś zostało tyle zmiany
Dlatego wybrzmiewa warszawskie pamiętamy
Karolina
Sasim:
Początek ósmego miesiąca roku
Walczy o wolność syrenki gród
Mieszkańcy pogrążeni w dymie i w amoku
Przeciwko nim serca zimne jak lód
Karolina
Średzińska:
Zwierzyły się me drzewa, o swych myślach wspomniały
O chwilach minionych w czas utraty wiary
Uwierzyłam w ich prawdę i boleśnie przyznałam
Czas ten sprawił, że szumy liści ustały
Antonina
Ufnalewska:
To mała tragedia i mały koniec świata
Gdy nic nie masz już do stracenia
Gdy wiesz, że świat się tak łatwo nie zmienia
Zostaje proch pył i blada poświata
Kacper
Klimkowski
Na jeden dzień schowajcie propagandę
Przestańcie do mnie krzyczeć z nagłówków waszych gazet
Na jeden dzień się po prostu zatrzymajmy
Pomyślmy o tych młodych ludziach, pomyślmy, byle razem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz